نقش و جایگاه آبزیان در رژیم غذایی از گذشته حائز اهمیت بوده و امروزه آبزیان بعنوان یکی از منابع پروتئینی (پروتئین سفید ) مورد توجه انسان قرار گرفته و با کشف عوارض منفی ناشی از مصرف پروتئین های حیوانی قرمز به مصرف هرچه بیشتر آنها روی آورده است. 
اجرای طرحهای پرورش میگوبدلایل زیر همواره با موفقیت همراه بوده :
1 - نیاز به سرمایه اندک جهت تاسیس و راه اندازی مزارع پرورش میگو در مقایسه با صنایع دیگر
2 - وجود بازار مصرف و تقاضا در داخل یا خارج کشور
3 -هزینه پایین تولید در مقایسه با دیگر رشته ها
4 - سرعت بازگشت سرمایه در این صنعت در مقایسه با صنایع دیگر 
پرورش میگو:
پرورش میگو دریایی در اماکن محصور مانند دریاچه های کوچک و مخازن از سال 1970 میلادی رونق گرفت. در حال حاضر بیش از 50 کشور به تولید و صادرات این محصول می پردازند.در کشور اکوادور (که مهمترین تولید کننده غرب بشمار می آید ) سالانه در آمدی بین 500 تا 800 میلیون دلار از صادرات میگو حاصل می شود . در تایلند ( مهمترین تولید کننده شرق) سود حاصل از صادرات میگو از مرز یک میلیارد دلار گذشته است . بعلاوه کشورهایی چون هند ، اندونزی ، چین ، مالزی ، تایوان، بنگلادش ، سریلانکا ، تایوان ، فیلیپین ، ویتنام ، میانمار ، سراسر آمریکای مرکزی و جنوبی دارای مزارع وسیع و پیشرفته میگو می باشند.کشورهای ایالات متحده ژاپن و کشورهای اروپایی از وارد کنندگان عمده میگو بشمار می آیند.  
پرورش میگو به دو صورت انجام می گیرد:
1 - روش یک مرحله ای
2 - روش دو مرحله ای
در روش یک مرحله ای میگوهای نوزاد پس از اینکه مدت زمان کوتاهی را در مخزنهای سازگار کننده می گذارنند مستقیما به حوض ها و دریاچه های پرورش انتقال می یابند. اما در روش دو مرحله ای میگوهای نوزاد پس از سپری شدن چند هفته از حوضچه های مخصوص به دریاچه ها و مخازن پرورش منتقل می شوند.
مزارع پرورش میگو سالانه دوبار محصول تولید می نمایند البته مزارعی که در مدار 10 درجه استوایی قرار دارند قادرند تا 3 بار در سال به تولید میگو بپردازند.
آب و هوا در تولید میگو نقش عمده و اساسی دارد در حالت کلی بارانهای سنگین و دمای بالا برای کشت میگو مناسب می باشد . از طرف دیگر درصد نمک و املاح معدنی موجود در آب نیز حائز اهمیت می باشد.  
سیستم های پرورش میگو در جهان:
بطور کلی کشت میگو در جهان بر اساس اندازه مخازن و تراکم ذخیره سازی میگو در آنها به 3 دسته کلی تقسیم بندی می شود:
1- سیستم گسترده یا سنتی : با ظرفیت ذخیره سازی و تراکم پایین
2 - سیستم نیمه متمرکز یا نیمه صنعتی : با ظرفیت ذخیره سازی و تراکم متوسط
3- سیستم متمرکز یا صنعتی: با ظرفیت ذخیره سازی و تراکم بالا  
1- سیستم گسترده یا سنتی (Extensive Farming):
پرورش میگو در این روش در مخازن و دریاچه های مرتبط با آب رودخانه ها و خلیج ها صورت می گیرد این مخازن در اندازه های چندین هکتاری ساخته شده و ظرفیت ذخیره سازی در آنها کمتر از 25000 میگو در هر هکتار می باشد بعبارت دیگر تراکم بین 2 تا 5 عدد میگو در هر متر مربع می باشد . دوره کشت بسته به مکان مزرعه ، گونه میگو و سایر عوامل بین 100 الی 140 روز بطول می انجامد آب این مخازن به میزان 1 تا 5% بوسیله جزر و مد دریا تعویض شده بهمین دلیل نیازی با استفاده از پمپ های تعویض آب نمی باشد.
(نمای شماتیک از سیستم گسترده)
تغذیه میگو بوسیله گیاهان و جانوران ذره بینی که در داخل کف دریاچه ها وجود دارند صورت می گیرد. لازم به ذکر است که هیچگونه تغذیه مصنوعی مورد نیاز نمی باشد اما در بعضی موارد جهت تقویت موجودات ذره بینی از مواد آلی یا شیمیایی استفاده می شود هزینه ساختمانی و عملیاتی در این سیستم نسبتا پایین است اما میزان محصول نیز در مقایسه با سیستم های دیگر کم در حدود 50 تا 500 کیلو گرم میگو در هر هکتار می باشد . قیمت میگوی تولیدی در این سیستم بین 1 تا 3 دلار برای هر کیلو میگوی زنده می باشد این سیستم در کشورهای ویتنام ، اندونزی ،اکوادور مرسوم می باشد.  
2-سیستم نیمه متمرکز یا نیمه صنعتی (Semi-Intensive Farming)
کشت نیمه متمرکز در دریاچه ها و مخازن کاملا محصور صورت می گیرد این مخازن دارای ابعادی به وسعت 2 تا 30 هکتار می باشند.ظرفیت ذخیره سازی میگو بین 100000 تا 300000 لارو میگو در هر هکتار می باشد بعبارتی تراکم کشت در حدود 8 تا 20 عدد میگو در هر متر مربع است دوره پرورش در این سیستم بالای 140 روز بطول می انجامد . آب این مخازن به مقدار 10 تا 25% توسط پمپ های مخصوص تعویض می شود. تغذیه میگو بصورت مصنوعی و با پخش مواد غذایی در سطح مخازن به مقدار 1 تا 2 بار در روز انجام می گیرد. البته مقدار تغذیه بر اساس حجم میگوی زنده تخمینی در مخازن و بر اساس جداول مرتبط صورت می گیرد. هزینه ساختمانی و تاسیساتی برای راه اندازی در این سیستم بین 10000 تا 35000 دلار برای هر هکتار متغیر است.میزان میگوی برداشتی در حدود 500 کیلو گرم تا 5 تن می باشد. قیمت میگوی تولیدی در بازار جهانی در حدود 2 تا 6 دلار برای هر کیلو گرم زنده می باشد. این سیستم در کشورهای هندوراس،مکزیک ، کلمبیا ،اکوادور و چین مرسوم است.
(نمای شماتیک از سیستم نیمه متمرکز)    
3 - سیستم متمرکز یا صنعتی(Intensive Farming):
کشت متمرکز در مخازن کوچک 1 تا 5/1 هکتاری با ظرفیت ذخیره سازی بیش از 300000 لارو میگو در هر هکتار مرسوم است بعبارت دیگر تراکم کشت بین 20 الی 50 عدد میگو در هر متر مربع می باشد . میزان تعویض آب در این مخازن زیاد و بالای30 % در روز می باشد . تغذیه میگو بصورت مصنوعی و با بخش جیره های غذایی مقوی بصورت 5 نوبت در روز صورت می گیرد . هزینه ایجاد چنین مزارعی نسبتا زیاد است و تحت شرایط مختلف بین 25000 تا 250000 دلار برای هر هکتار می باشد . البته میزان محصول تولیدی در مقایسه با دو سیستم قبلی زیاد و در حدود 5 تا 20 تن میگوی زنده در هر هکتار می باشد قیمت میگوی تولیدی بر حسب کیفیت بین 4 تا 8 دلار برای هر کیلو زنده می باشد . کشورهای تایلند ، اندونزی ، تایوان دارای مزارع پرورش میگو در این سیستم می باشند